Matthias van den Brande (1993) is een jonge saxofonist/componist met nu al een interessante geschiedenis achter zich, hij werkte en studeerde op diverse plaatsen in de wereld, van zijn geboorteland België tot Nederland (Amsterdam) en de V.S. (Philadelphia) via het Erasmus uitwisselingprogramma. Hij speelde met het befaamde Brussels Jazz Orchestra voor het project The future is now. In 2018 kwam zijn eerste album uit als leider “Opus =1” met een samenwerking van een klassiek blaaskwintet en een jazzkwartet. Hij won al diverse prijzen zoals de Grand Prix de Jury en die van beste instrumentalist in Avignon in 2022. Hij is ook lid van het Yijs Klaassen Quintet, het Mo van der Does motet en het Spoken saxophone quartet. Het trio werd opgericht in 2021 met twee van zijn favoriete muzikanten, de Nederlanders Tijs Klaassen op contra bas/el.bas en Wouter Kühne op drums, Matthias is hier te horen op tenor- en sopraansax.

Het album werd opgenomen in de Wisseloord Studios in Hilversum met uitzondering van “Chelsea Bridge” dat live werd opgenomen in de Roode Bioscoop in Amsterdam. De drie muzikanten voelen elkaar prima aan en vormen samen een hechte eenheid, de composities van Matthias zitten ook ingenieus in elkaar, op twee na tekende hij voor alle nummers, “Nostalgia” is van de hand van Tijs Klaassen en “Chelsea Bridge” is natuurlijk van Billy Strayhorn. Het openingsnummer “The Edge” verwijst naar de titel van het album “Three sides of a coin”, een munt heeft twee kanten maar ook nog een rand oftewel the edge. Het is een vervreemdend nummer met een belangrijke rol voor slagwerker Wouter Kühne, onmiddellijk valt het heldere fraaie geluid op van Matthias. In “Heads or Tails” is er een belangrijke rol voor bassist Tijs Klaassen en zachtjes aanzwellende klanken van de tenorsax van Matthias. De souplesse en het gemak waarmee hij zijn instrument bespeelt is verbazingwekkend.

Een intrigerend nummer is “Nostalgia” geschreven door Tijs, het begint met een fraaie solo van Matthias gevolgd door donkere basgeluiden en een zeer fraai weergegeven melodie door Matthias en Tijs, zonder twijfel een van de uitschieters op dit fraaie album. Bijzonder sterk is ook het nummer “Covid Blues”, het bouwt langzaam op, uitmondend in een pittige drumsolo. Het live opgenomen “Chelsea Bridge” is een uitermate sfeervolle en delicate compositie die begint met fraai samenspel van Matthias en Tijs waar Wouter zich met zijn brushes bij aansluit. Volgen nog “Le Bohémien”, “Approaching the present” en “The Sailor “, stuk voor stuk knappe composities met sterk spel van de drie muzikanten. Vooral het spannende “The Sailor” vormt een waardig einde van dit memorabele album.

Jan van Leersum